Ибрагьим БАММАТУЛЛИ
Къазанышдан ювукъдагъы бир юртда Акъсакъал Дуван олтургъан. Таныш бола шолар булан Даниял Денгизов. Биревге етгенде тамаша болуп Юрт Советни председателине сорай:
– Шу гиши неге шунда олтургъан?
– Багь, сакъалы акъ, шо саялы къошгъанбыз.
– Я, бу гиши ярамай. Жагьилинде нарт болгъан, сонг абурлу къарт болгъан деп эшитмеген бусан?
Бу чу, дав заманда сувукъдан оьлеген етимлеге яркъыч агъач бермеген
бригадир. Оьзю де шо ярахсыз жанын аяп, давдан баш къачыргъан. Къайда,
гёрсет гьали иман бармагъынгны. Ёкъ! Оьзю балта булан гесип къойгъан
эди. Тюсевлю о Герман давну айтмайман. Не дав буса да, яшынажакъ
шулайлар, гележекде ва бугюнлерде, ягъалагъа герти душман гелсе де.
Эсигиздеми, хоншу халкъны экстремистлери бир-нече юз болуп юртгъа
ябурулуп гелген эди. Номерлери тайдырылгъан автомашинлеге минип гелген
эди. Къолунда тапанча, автоматлар булан гелген эди. Мурады – бизин
халкъ
...
Читать дальше »
